با حق رای و مطالبه گری شرایط را تغییر دهیم

یادم هست اوایل دولت شهید جمهور مشکلات دامداران واقعا مایوس کننده بود گریه هایشان را می دیدم و هر روز ناامیدتر از روز قبل، چشم به فرداهای نامعلوم داشتم که مگر خدا فرجی کند .

برخی از دامداران پای دامهایشان را مخصوصا می شکستند تا مجوز کشتار بگیرند. فکرش را بکن به اموالت آسیب بزنی که بتوانی از شرش راحت شوی . دامداران واقعا مجبور بودند اصلا خوراک دام نبود گرانی اش به کنار،خوراک دام سهمیه بندی بود سهمیه ها آنقدر کم بود که باورم نمی شد حرفهایی که بین دامداران و مسئولین رد و بدل می شود واقعیت داشته باشد.

اما الان بعد از سه سال وضعیت نسبتا نرمال است . آن روزها در خواب هم نمی دیدم که اوضاع درست شود .

اوضاع اقتصادی بیش از موارد دیگر به مردم صدمه زده و این شرایط باعث نا امیدی شده است و واقعا دلمان می خواهد تغییر ایجاد شود ،اما چگونه وقتی از حق خودمان می گذریم و اظهار نظر نمی کنیم ابراز وجود نمی کنیم؟ نمی شود توقع دیده شدن داشت نمی شود درست ملامت کرد چون ما هم نقشمان را ایفا نکرده ایم .

اگر رئیس جمهور با رای حداکثری انتخاب شود کمترین اثرش ایجاد انگیزه برای دولت است دولتی که با 30 درصد رای انتخاب شود انگیزه ای برای کار کردن به خاطر مردم ندارد و در چارچوب وظایف روزمره اش خواهد ماند .

همه ما به ایران عزیزمان افتخار می کنیم و دوست داریم در صحنه بین الملل پرقدرت باشد چه قدرتی بالاتر از پشتوانه مردمی که همیشه رهبری برآن تاکید دارد .

همیشه از خودم می پرسم چرا باور نداریم که مدام در حال جنگ هستیم، چرا در حالی که مدام برایمان ثابت می شود که دشمنان خبیث چشم به مملکت ما دارند باز هم مرعوب آنها می شویم و فقط سرگرم مسائل داخلی هستیم و چشم از شرایط ایران در عرصه بین الملل می بندیم و فقط آن قسمت از تحریمها را که به سفره ما مربوط است توجه داریم آیا نباید در هر شرایطی برای ایران کنار هم بود و توقع هم داشت که دیگر نقشها هم درست ایفا شود .

این را باور کنیم که آرای ما در این برهه زمانی کمتر از خون آن جوان رعنایی که جلوی چشم های گریان و ملتمسانه مادر و پدر، همسر و فرزندش رفت تا ایران و ایرانی سربلند بماند نیست .

همیشه دلخوری ها باعث شده وطن ضربه بخورد و مردم گرفتار شوند . مسئول بی لیاقت و غیر متخصص حقیقت دارد اختلاس و رشوه و همه چیزهایی که ناامیدمان کرده حقیقت دارد اما تا کی می خواهیم از دیگران بخواهیم پس نقش ما چه می شود .

چرا رای ندهیم و بعد هم مطالبه گری، پیگیری و نظارت نداشته باشیم چرا با رای دادنهایمان راه را برای پاسخگویی مسئولان ، اعتراض و … باز نکنیم .

همه حرفم این است بیاید نقشمان را درست ایفا کنیم رای بدهیم ، شایسته سالاری بخواهیم ، نظارت کنیم ، مطالبه گری کنیم ، فریاد بزنیم ، جلوی نبایدها بایستیم پشت بایدها بمانیم ما شروع کنیم برای آینده ای پر از امید .